Końcowy przebieg przesilenia.
Warszawa 8 marca (tel. wł. Kur. Łódz.). Prezydent rady ministrów p. Ponikowski wczoraj z rana przybył do Sejmu i oświadczył Marszałkowi, że musi odbyć konferencję z klubami N.Z.L. i klubem mieszczańskim, wobec tego, że te dwa kluby złożyły wczoraj zastrzeżenia co do jego kandydatury. Marszałek wezwał pp. Skulskiego i Rossete, którzy po dłuższej konferencji, złożyli p. Ponikowskiemu oświadczenie na piśmie.
P. Ponikowski uznał to oświadczenie za wystarczające i udał się do prezydjum Rady Ministrów, gdzie odbył kolejno dwie narady. Pierwszą z częścią delegacji wileńskiej, należącą do Rad ludowych a drugą z częścia delegacji wileńskiej należącą do zespołu narodowego. Na konferencji z radami ludowemi nie doszło do żadnych wyników. Konferencja z zespołem narodowym była również bezowocna. Zespół narodowy wysuwał nowy projekt, a mianowicie: żeby dodać zakończenie do atykułu trzeciego, zredagowane jak następuje:
„Zgodnie z wolą ludności ujawnioną w uchwale Sejmu wileńskiego”
Prezydent Rady Ministrów stojąc na stanowisku obrony powagi rządu i interesów państwa na żadną zmianę redakcji aktu zgodzić się nie mógł.
Konferencja nie dała więc żadnych wyników
Wówczas siedmiu członków delegacji wileńskiej, należących do lewicy zgłosiło na plenum delegacji wileńskiej zasiadającemu w Sejmie warszawskim dłuższe oświadczenie, w którem stwierdza, że dalszy pobyt delegacji, która swój obowiązek w najlepszym zrozumieniu interesu państwa spełnia jest zbyteczny. Wobec tego siedmiu członków delegacji opuszcza Warszawę i wyjeżdża do Wilna, oświadczając gotowość stawienia się na każde wezwanie w Warszawie. Na tem narady popołudniowe zostały ukończone.
Około godziny siódmej wieczorem p. Ponikowski przybył ponownie do Sejmu i odbył konferencję z marszałkiem. Marszałek Trąmpczyński zaproponował p. Ponikowskiemu, aby podjął się misji utworzenia gabinetu mając zapewnienie, że delegacja podpisze akt ze zmianą końcową artykułu trzeciego w myśl wyżej podanej poprawki zespołu. P.Ponikowski stanowczo oświadczył, że na żadną zmianę w tekście aktu zgodzić się nie może.
Misji formowania gabinetu gotów jest się podjąć z tem że dezyderaty zespołu znajdą wyraz w rezolucji Sejmu przy ratyfikacji aktu złączeniowego. Po tem oświadczeniu p. Ponikowskiego, Marszałek udał się do Belwederu i przedstawił Naczelnikowi Państwa kandydaturę p. Ponikowskiego na premjera w imieniu większości sejmowej. Naczelnik Państwa natychmiast nadesłał p. Ponikowskiemu pismo polecające mu misję formowania gabinetu.
Natychmiast po tem prezydent ministrów przystąpił do formowania gabinetu i jest nadzieja, że przez dzień dzisiejszy lista gabinetu będzie uformowana i przedstawiona do podpisu Naczelnikowi Państwa. Według posiadanych przez nas wiadomości, większość członków poprzedniego gabinetu pozostaje w rządzie. Przewidywane są tylko zmiany przedewszystkiem na stanowisku ministra spraw zagranicznych i na to stanowisko wymieniają dyrektora departamentu dyplomatycznego p. Augusta Zaleskiego. Następnie ustąpi p. Downarowicz minister spraw wewnętrznych a na jego miejsce upatrzony jest wojewoda łódzki p.Kamieński. Gdyby ten nie przyjął propozycji objęcia teki aktualną stałaby się kandydatura wojewody Sołtana. Również jest mowa o nowym ministrze koleji w osobie prezesa stanisławowskiej dyrekcji kolejowej p.Marynowskiego. Pozatem możliwe są zmiany na stanowisku ministerstwa robót publicznych i sprawiedliwości, a wreszcie ministerstw przemysłu i handlu ma otrzymać ministra a p. Strassburger pozostałby podsekretarzem stanu.