Łęczyca.

Dnia 29 czerwca w Łęczycy harcerstwo miejscowe świeciło uroczystość przyjęcia sztandaru i odbyło pierwszy swój otwarty występ publiczny.
Sztandar, ten widomy znak idei przewodniej i pracy organizacyjnej otrzymał hufiec łęczycki od swego Koła Przyjaciół. Ruch harcerski zaczął się u nas w roku 1913. Chwytając skwapliwie wszelkie wiadomości o organizacjach młodzieży w gronie uczniów powstał projekt założenia zastępu skautowskiego. Uważając skauting za najodpowiedniejszy środek łącznej pożytecznej, a uwzględniając wszystkie pragnienia, potrzeby i rozumiejącej charakter pracy , wybrano ten właśnie.
Hasła duchowego i fizycznego urabiania siebie pociągnęły chłopców . Działo się to w stuletnia rocznice śmierci ks. Józefa, który ginąc w obronie Ojczyzny, Bogu powierzył Honor Polaków. Ufni w odrodzenie przez młodzież  drużynę nazwać imieniem Józefa Poniatowskiego.  Różne koleje przechodziła organizacja harcerska , prowadzona tajnie za czasów rosyjskich i niemieckich, prace trzeba było kilkakrotnie  przerywać. Społeczeństwo starsze z wyjątkiem  nielicznych osób, do których miedzy innymi zaliczyć można  p. St. Wojtczaka i p. Maciejewskiego, sprzyjających i pomagających drużynom harcerskim nie interesowało się a wiec i niewiele wiedziało o istnieniu i zasadach harcerstwa. Lata ostatnie, pracz ludzi rozumnych uświadamia szerszy  ogół i powołuje do życia Koło Przyjaciół l harcerstwa, pierwszym prezesem którego został jednogłośnie wybrany p. Witold Bogucki.
Dnia 29 czerwca z rak Józefa Hallera komendant hufca  łęczyckiego dr. L. Broszkowski otrzymał  jako dar od przyjaciół sztandar harcerski, który jako znak prawd naszych wysoko trzymać mamy. Ten pierwszy dzień święta harcerskiego w Łęczycy  chcieliśmy upamiętnić nie tylko w nas ale we wszystkich. Chcieliśmy by sztandar wręczył nam człowiek zasłużony , będąc wzorem pracy obywatelskiej, chcieliśmy mieć przytem ludzi, którzy z nami pracowali i rozumieli nas.
Na uroczystości harcerskie przybył Ge. Józef Haller przewodniczący i ks. Jan Mauersberger więc przewodniczący Związku Harcerstwa Polskiego . Społeczeństwo miejscowe licznie się stawiło.
W czwartek 29 VI wjechali do miasta witani owacyjnie gen. Haller i ks. Mauersherger.
Przy bramie powitalnej zgromadziły się oddziały harcerskie dziewcząt i chłopców, wojsko sokół, stowarzyszenia społeczne, cechy ze sztandarami , młodzież szkolna, liczna publiczność. Po odebraniu raportu od hufcowego Leona Broszkowskiego i wojska, nastąpiły krótkie mowy powitalne, poczem na rynku ks. Mauersberger odprawił msze polowa i poświęcił sztandar , który poseł Ignacy Kamiński wręczył rodzicom chrzestnym p. Helenie Salskiej z Koła Przyjaciół i gen. Hallerowi. Gen. przemówiwszy do harcerzy oddał sztandar w ręce drh. Broszkowskiego a ten z kolei chorążemu hufca łęczyckiego. Nastąpiło wbijanie gwoździ  pamiątkowych i podpisanie przez obecnych aktu uroczystości.

O godz. 12-ej. Gen. Haller otworzył w Sali „ Sokoła” wystawę prac harcerskich drużyn hufca ziemi łęczyckiej. Ubogie były zbiory, ale pierwsze i wykonane przy ogromnym braku pieniędzy i pomocy technicznych. Zwracały uwagę prace harcerek z Ozorkowa, drużyny wiejskiej w Witoni i trzeciej łęczyckiej drużyny im. Zawiszy Czarnego. Miały się odbyć popisy harcerskie i zawody ; lecz ulewny deszcz pozwolił na dokonanie zaledwie pokazu zaradności harcerskiej. Tegoż dnia kilku chłopców złożyło przyrzeczenie. Wieczorem odbył się koncert, który wypełnił: chór pod kierunkiem p. Siwego, nauczyciela i sympatyka harcerstwa, P. Józef Czimiński dyr. Filharmonji Warszawskiej i p. Konstantego Heintze profesor Warszawskiego Konserwatorium swą piękną grą. Przy pożegnaniu druha gen. Hallera zebrani w teatrze za przykładem młodzieży harcerskiej odśpiewali „ Rotę”.
Dzień  ten pozostanie miłem wspomnieniem dla wszystkich a szczególnie dla harcerzy.
Korzystając ze wzmożonej w chwilach takich ofiarności ludzkiej urządziliśmy znaczek dla harcerzy, a w celu zapoznania ogółu z istotą pracy naszej wypuściliśmy w świat jednodniówkę harcerską „ Czuj Duch”.