Około postaci generalnego komedtopisarza francuskiego, Moliera, rozsnuła się cała sieć mniej lub więcej wiarogodnych anegdotek, z którymi jako jedna z najbardziej charakterystycznych wysuwa się na pierwszy plan opowiadając o jego pogrzebie. Jak wiadomo Molier zmarł po czwartym przedstawieniu „Cherego z urojenia”, w której to komedii grał sam rolę tytułowa Argaya. Pod koniec przedstawienia zemdlał, wyniesiono go ze sceny, a w krótki czas natomiast umarł. Było to w piątek 17 lutego 1678 roku, o dziewiątej godzinie wieczór. Proboszcz parafji, do której przynależał Molier odmówił pogrzebu chrześcijańskiego jako iż Molier zmarł bez sakramentów, a nadto żył w wiecznej walce z kościołem. Wdowa po Molierze udała się więc dnia 20 lutego z prośbą pisemną do ówczesnego arcybiskupa paryskiego, Harlay’a de Champrallon’a. Przytem jednak wskutek namowy proboszcza Autenil’u udała się osobiście do Warsalu alby błagać Ludwika XIV-go o zezwolenie na pogrzeb chrześcijański dla swego małżonka. Król, który zaszczycał generalnego pisarza zawsze swoją życzliwością, przysłużył się mu i tym razem. Otóż wystosował pismo do arcybiskupa Champrallona, by ten zarządził pogrzeb chrześcijański dla Moliera. Opowiadając, że Ludwik XIV zapytał arcybiskupa, jak głęboko sięga uświęcenie ziemi cmentarnej. Na to miał mu odpowiedzieć arcybiskup: „Cztery metry, najjaśniejszy panie”. Ludwik XIV zaś odrzekł: „Jeżeli więc tylko cztery metry to grzebcie Moliera o dwa metry głębiej. Wszak, jak zaznaczyć arcybiskupie świętość ziemi nie sięga tak głęboko”.

Koniec końcami, postanowiono użyczyć Molierowi miejsca na cmentarzu katolickim, odmówiono jednak nabożeństwa. l Dnia 21 lutego wieczorem dwustu mniej więcej ludzi odprowadziło Moliera na cmentarz Montmartre, Sainta-Benne podkreśla, że pogrzeb odbył się niezwykle cicho, gdyż bez wszelkich śpiewów żałobnych. Tłum zaś, pospólstwo odnosiło się wręcz wrogo wobec konduktu genialnego pisarza. Tak umarł jeden z największych pisarzy świata i taką legendę opowiadają o ziemi cmentarnej, w której go zakopano.